Nuth - Gulpen, Pelgrimspad deel II, etappe 10

15 mei 2016 - Maastricht, Nederland

Na een lange reis met grote startproblemen (90 min Delft-Rotterdam CS) rond 11 uur begonnen met de etappe, het was stevig doorstappen naar de molen waar ik weer de route ging oppakken. Het was echter totaal ander weertype als 6 dagen daarvoor van de zon terug naar de kou helaas. Het was wederom heuveltje af, heuveltje op. Veel wandelaars op de been, de pinksterdagen brachten veel toeristen naar Limburg. Inmiddels heb ik wel gemerkt dat ondanks de vele kopjes (als symbool voor café/restaurant) dat er weinig open is. Via Weustenrade ging het pad naar Puth, inmiddels was er ook een rit gaande van oude auto's m.n. eendjes / Dianes / open wagens. waar zij afsloegen naar Puth, ben ik een zijpad ingegaan om even bij kasteel Rivieren te kijken, veel v deze kastelen hebben nu biologische bestemming zo ook deze. Weer terug op de weg naar Puth, zag je de muren v.h. kasteel al liggen  helaas niet toegankelijk voor publiek en ook hier een bedrijf in gevestigd. Het pad ging nu naar Voerendaal, op de kaart een groot dorp met supermarkt en 2 kopjes dus hier moet het lukken om iets te scoren maar noppes uitgestorven. Na Voerendaal ging het door het natuurreservaat Kunderberg zoals de naam al doet vermoeden een berg(je), schitterende omgeving wat bos, veel akkers. Op een bankje mijn thee en brood opgegeten en weer verders gelopen. vlak bij Ubachsberg kwam ik de eerste wandelaar tegen die ook het Pelgrimspad liep, ong. 10 min samen opgelopen en gekletst alleen zijn wandeltempo lag beduidend lager als die van mij dus ik ben verder gelopen. hij plaatste nog wel een opmerking weer ik pas de volgende dag voor mijzelf een goed antwoord had gevonden, hij zei: 'ik wandel om te onthaasten". Ik voelde toch wel zoiets van moet ik langzamer lopen. wat wordt er precies met die opmerking bedoeld. De volgende dag plaatste ik deze opmerking in een vraagstelling: wandel ik om mij te haasten? nee dus ook ik wandel om te onthaasten maar ja het tempo kan wel verschillend zijn.

Het pad liep nu regelmatig over de asfaltweg wat niet altijd even prettig loopt met de auto's en smalle paadjes. De weg ging naar Vrouwerheide, eens het hoogste punt van Nederland tot Vaalserberg het werd. Hier begon het kort te hagelen maar binnen 10 min was het weer over. In Vrouwerheide kwam een nieuw fenomeen de hoek om kijken, draaihekjes, en wel zo smal dat het iedere keer afwachten was of ik er door kon met de rugzak of net niet. Via Trintelen was het nu afzakken naar Eyserheide en vandaar uit via eeuwenoud pad over 'terrassen"die daar al lagen vanaf de middeleeuwen. Overal zie je gelukkig nog oude heggen en houtwallen, er is weer veel in oude staat gebracht. Stuk door het bos met veel dagjes wandelaars op naar volgende groenstrook, daar sloeg net voor mij een wandelaar het bos in die niet echt een wandelaar lijk: rugzak, dikke jas, muts op en gympjes aan. Daar had ik geen zin in om daar achter te lopen, Miriam gebeld voor een praatje, wat heen en weer gelopen en na 15 min toch maar het bos ingegaan, na ong 10 min kwam ik wandelaars met honden tegen, dat was weer een geruststelling die hadden die man gezien en mij dus mocht er iets gebeuren er waren getuigen ergens. De wandelaar maakte totaal geen haast dus maar ingehaald en bleek een hele vriendelijke man te zijn maar goed dat zegt niets. Zonder problemen verder gelopen, veel vergezichten en langzaam was het nu afdalen naar Gulpen waar ik de nacht in een hotel zou overnachten.

Door het grasveld naar Gulpen gewandeld, in de verte zag ik hoog boven het dorp het Mariabeeld staan op de Gulperberg maar daar had ik geen fut meer voor. Op het dorpsplein restaurant opgezocht om iets te drinken en te eten voordat ik naar het hotel ging. Omdat het nog vroeg was, kon ik wat eten later op de avond waren ze vol geboekt. Limburger schnitzel genomen net zoiets als kapsalon maar dan schnitzel, ragout en gesmolten kaas erop, salade en frites. Wel verdiend, 's morgens om 6.15 van huis af gegaan en de hele dag gewandeld. Het bleek maar zo'n 23 km te zijn. Heuveltje op, heuveltje af vraagt toch veel van een mens

1 Reactie

  1. Pia:
    19 mei 2016
    Mooooooooi daar!!! Een vriendin van mij woont in Puth! Zo'n buitenlands tintje! En jammie!!!! Ik ken die schnitzels! Schandalig lekker!! Grappig van die man, ik zou ook zoiets doe.
    Even wachten en dan zo iemand toch alsnog tegenkomen. Iedereen onthaast op zijn eigen manier toch? De een wat langzamer dan de ander. Da's persoonsgebonden? ;-) Gaat tenslotte om het eindresultaat!!