Ell - Roosteren, Pelgrimspad deel II, etappe 7

Na het uitgebreide ontbijt ging de wandeling weer verder, op naar Roosteren. Weer zo'n plaats waar ik nog nooit van gehoord had. Ell was ik zo uit en zo goed als het gisteren was gegaan qua route volgen en verdwalen zo slecht ging het vandaag. Binnen een half uur was ik al verdwaald, achteraf gezien had ik het goede pad genomen maar bij gebrek aan routeinformatie toch gaan dwalen. Maar ik moest richting Thorn lopen met een hele grote zendmast en die had ik al snel in het zicht. Dan maar niet vlg het boekje maar ik zou in Thorn komen! Maar vlak voor Hunsel kwam ik een straat tegen die ook vermeld stond in het boekje dus de weg weer kunnen oppikken. Hunsel zelf was een klein dorp waar veel draaide om Jacobus, Jacobuskerk, straat, gemeenschapshuis. Wat ik zelf er indrukwekkend vond waren de graven van de omgekomen bemanning v vliegtuig uit WO II wat een jonge mensen allemaal, op de graven stond ook wie ze achterlieten bv jonge luitenant v 22 jaar, kindje en echtgenote. Dan ga je 's nachts op pad naar een vreemd land en wordt je neergeschoten, je leven is voorbij.

Na Hunsel ging het via Ittervoort naar Thorn, dat ging eigenlijk heel rap. Ik had alleen een hele andere voorstelling van Thorn gemaakt dus het viel wat tegen. De abdij was nog gesloten deze periode, pas in april ging hij vaker open en ik had het dorpje wat groter voorgesteld. Wel een stadje met bijzondere uitstraling, koffie gedronken met vlaai, de gewone vlaai genomen wat achteraf duurder was dan de vlaai met ijs en slagroom ;-(. net buiten het dorpje stond een klein wegkapel gewijd aan Jacobus en de Compostella en helaas had ik mijn stempelkaart niet meegenomen anders had ik een mooie stempel kunnen krijgen.

Vanuit Thorn liep ik België in, je zag gelijk aan de lantarenpalen / bouwstijl van de huizen en natuurlijk de grenspalen van 1813, aan de Thornerweg stond paal 134. Het eerste dorpje in België was Kessenich met zijn mottoren, een stuk oude burcht uit de 11e eeuw waar ze geen raad mee wisten en in de 19e eeuw met zand hebben bedekt (de Berg), baron Michiels liet er een grafkelder op aanleggen en een grafkapel dat hoog boven het dorpje uit steekt. Over een lange dijk met uiterwaarden en aan de andere kant landbouwgrond ging het naar Geistingen waarna ik langs de Maas kwam te lopen, in vergelijking met in Nederland is de Maas hier maar smal en erg rustig, geen boot of vrachtschip gezien. 's zomers zal het wel drukker zijn, op de dijk bij Leewerik allemaal vakantiewoningen / caravans en verderop in Aldeneik was de St. Willibrordbron met in het gebouw ernaast een grappig beeldje van de heilige. Na Aldeneik ging het over de zomerdijk naar Maaseik en daar via een drukke brug over de Maas richting Roosteren. Het pad ging door waterwingebied De Rug met kuddes jonge paarden, dit gebied was lang in gebruik als gemeenschap koeweide Sint Jakobsgrund voor de boeren uit Roosteren. Roosteren was het zoeken naar de bushalte en de bus. Ik raakte al helemaal in paniek toen het paneel bij de halte aftelde van 15 min zo naar busje komt zo tot bus komt over 30 min terwijl ik al die tijd braaf had staan te wachten en wel de bus aan de overkant van de weg had zien rijden. Maar goed gelukkig kwam toch de bus na een paar minuten en ging het naar Susteren om vandaar de trein naar Roermond te nemen. De reis wordt nu echt lang maar het pad is nog niet te einde. Nog een etappe of zes te gaan voordat ik in Vise ben.