Coevorden - Hardenberg, etappe 8

 Bij het afrekenen kreeg ik van de hoteleigenaar het ontbijt gratis, hij vond het erg vervelend wat er gebeurd was. Dus oké ze zijn weer gestegen in mijn waardering. Al snel na Coevorden kwam de poort van Drente ( lelijk geval ), ik vind hunnebedden mooier, een kunstproject uit 2005. Daarna kwam de Haandrik, een kruispunt van de Vecht, Coevorden-Vechtkanaal, Kanaal Almelo-de Haandrik en de spoorlijn. Een ingewikkeld iets om te zien, de brugwachter kwam hier in de auto naar toe om de brug te openen voor plezierbootje. Daar vandaan ging het Gramsbergen, waar een feestweek zou zijn helaas de avond tevoren afgelopen, wel veel versieringen in het dorp en bij de huizen allerlei poppen en afbeeldingen die wat uitbeelde zoals Julia op een balkon. Hier stond ook een leuk beeld van de pieterpadwandelaars op het kerkplein, leuk dat ik er een van was . Na Gramsbergen kwam ik in Ane, ook nooit van gehoord, zelfs bestaat er de slag bij Ane, boze boeren die opstand kwamen tegen de bisschop van Utrecht en zijn leger het moeras inlokten en ze daarna met knuppels/ speren en zeisen afslachten. Toen bestond het dus ook al ( 1227), toen naar Engeland waar een goede wieg begraven schijnt te zijn en waar mijn wiskunde getoetst werd dmv een moment ( punt waar een rechte lijn N34 een kromme bocht, de Vecht, kruist). Over de Jodenweg, is aangelegd door joden als dwangarbeid, naar Hardenberg. Momenteel zijn ze druk bezig om van de Vecht een halfnatuurlijke rivier te maken, het landschap wordt er alleen maar mooier door. Het was heerlijk weer, zonnetje ☀️, mij hoorde niet klagen tot ik bij mijn logeeradres aankwam. Daar gingen mijn haren weer rechtovereind staan. Wat een apart echtpaar was ik nu weer bij beland, onze lieve Heer heeft rare kostgangers deze zeker. Het was een biologische tuinman, voortuin stond vol met bramenstruiken want hij hield niet van inkijk, zij had een hondenuitlaat van 4 hondjes en de rest verdienden wat bij met B&B maar ook kregen ze wat van de Voedselbank, ik was bang om iets te nemen want ondanks dat je ervoor betaald, voelde ik mij wel schuldig toen ik iets nam bij het ontbijt. De heer des huizes had 32 jaar in Israël gewoond en behoorlijk dwangmatig, alles ging vlg vastpatroom en regeltjes. Dit was wel het minste van alle overnachtingen deze week,