Swolgen - Venlo, PIeterpad deel 2 etappe 8

Deze twee dagen als afwisseling weer etappes van het Pieterpad gelopen, Vroeg de trein genomen naar Blerik, daar de bus naar Swolgen. Het was doodstil toen ik om 9.30 uitstapte, iedereen was nog de roes aan het uitslapen van carnaval. Binnen een minuut liep ik al op een bospad richting Venlo, het eindpunt van vandaag. Gelukkig droog maar koud. Het bospad was gewoon droog zand maar dat veranderde toen ik in het natuurgebied Schuitwater aan kwam, zoals de naam doet vermoeden erg veel water. Gelukkig waren er soort loopbruggen aangelegd zodat je redelijk met droge voeten een eind kon lopen, In dit gebied zijn ooit bevers uitgezet, tot mijn verbazing zag ik een half om geknaagde boom die vlg mij daar het bewijs van was dat de bevers nog steeds actief daar zijn. Na het oversteken van een asfaltweg begon het wat te miezeren, steeds een beetje meer dusdanig dat ik toch maar mijn regenjas aantrok en de rugzak verpakte in regenhoes. Een goed idee want de miezer werd steeds harder en natter. Via Zwaanenheike (nooit van gehoord) doorgewandeld naar Houthuizen, waar ik in de buurtkapel maar twee koppen thee  en fruit heb genomen. Verder was nergens iets droogs te bekennen waar ik kon zitten om wat te drinken en te eten, deze buurtkapel was gebouwd uit dankbaarheid om de goede afloop van de oorlog. Daarna liep de weg langs een schitterende kasteelhoeve Huis Kaldenbroek via Broekeind naar Grubbenvorst. Grubbenvorst had in het verleden een gigantisch klooster van de Ursulinezusters, het klooster is nu particulier bezit maar de sporen van de zusters zijn overal nog zichtbaar, ook hebben ze zich ingezet voor goed onderwijs in Grubbenvorst. In Grubbenvorst was de eerste mogelijkheid om droog iets te drinken maar inmiddels was ik zo nat dat ik bang was dat ik de boel vies zou maken en zelf daarna extra koud zou krijgen dus maar doorgewandeld. Ik was ruimschoots over de helft. Bij Grubbenvorst moest ik de Maas oversteken met een pontje, helaas was de veerman een norse duitser die het nodig vond, dat ik in stromende regen ergens uit mijn rugzak dertig cent op moest diepen om te betalen. Aan de overkant van de Maas lag Velden, de route liep over een dijkje en akkerweg langs de maas. Op een gegeven moment tussen 2 boerderijen door over het Pieterpad vandaag was het de Pietersloot, niet met droge voeten te bewandelen Venlo kwam steeds dichter bij, het pad liep na de "sloot" weer richting Maas en tussen de zwarte koeien kuddes door liep ik in de Maascorridor, zelden een route zo nat en modderig meegemaakt. Op een gegeven moment bijna tot mijn knieen in de bagger (ik hoop dat het bagger was en geen koeienvlaai )onder de snelweg door naar Venlo. Het baggerpad nam even een gunstige wending om af te wijken voor een bezoekje aan de Kapel van Genooi, een kapel uit 1631 maar deze was wegens carnaval gesloten van zondagochtend tot woensdagmiddag. Voor de Limburgers is dit een goede reden.

Via een fietspad kwam ik op parkeerterrein uit in Venlo, ik hoorde al de muziek uit de stad komen en de eerste carnavalsvierders zag ik ook. Weer een cultuurschok: kleding niet feestelijk zoals op tv maar vrouwen met driekwart lange zwarte rokken, zwarte jas, zwarte muts of hoed, mandje en de mannen ook helemaal in het zwart. Vol verbazing heb ik rond gekeken en spontaan de bordjes uit het oog verloren. Dus op een gegeven moment maar als de verzopen kat bij Bakker Bart iets gedronken en gegeten, natte sporen nagelaten op vloer en bank en op naar het station. Komende nacht zou ik slapen in een hotel in Arcen, ik had gehoopt op beter weer zodat ik daar nog wat kon rondlopen. Inmiddels was ik zo door en door nat dat ik in het hotel zo snel als ik kon mijn kleren heb uitgedaan, alles over en onder en tussen de verwarming gepropt en gezet en met een kop naar bed gegaan. Eerst warm worden voordat ik ging douchen en naar het eten.                                           's avonds heerlijk gegeten beneden, glas rode wijn, koffie met likeur dus ik ben 's avonds als een blok in slaap gevallen ondanks de laatste feestavond van het carnaval onder mijn raam