4daagse Nijmegen, vrijdag

Alweer de laatste dag, de dag van Cuijk, volg. het buienalarm eerst kort regen in Nijmegen en vanaf 12 uur kans op zwaar weer maar dan heb ik als het goed is al de meeste kilometers gelopen. Inderdaad vrij kort na de start om 6.00 een regenbui, dus pet op en jas aan, alles voorbereid. Ook stond het personeel van de eerste ambulance al zijn werk te doen nog geen 2 kilometer van het startpunt was er 1 al niet goed geworden. Na 10 min was de regen weer over en kon de boel ingeruimd worden, inmiddels al een vaste gewoonte opgebouwd van wanneer eten / toilet / drinken. Net als het dagelijkse leven bestaat ook de vierdaagse uit vaste gewoontes.

Na ong. 7.5 km begon het weer te regenen ditmaal met forse onweerbuien, helaas bleef het regenen en onweren tot voorbij Linden heel jammer want je ziet veel minder van de omgeving wel heel bijzonder dat ondanks het bare weer toch mensen langs de weg stonden om van alles. In Linden doken de meeste mensen door de regen cafés en restaurants binnen maar voor mij net te vroeg om nu al te gaan zitten. Door naar de volgende stop, lange smalle weg langs plassen vol met natte verregende mensen maar de regen werd steeds minder en het onweer verdween gelukkig. Zelfs met dit weer blijven nog gewoon met paraplu rond huppelen, niet te begrijpen die krengen heb je zo in je oog en gevaarlijk met onweer maar ja ook hier zijn mensen zeer eigenwijs. In Beers was een groot verzamelpunt weer iedereen even kon bijtanken, soep / hamburger dus een heerlijke gevulde tomatensoep bij mijn boterhamen dat ging er goed in. Gelukkig droog en de militairen kwamen ons weer vergezellen met lopen, die liepen vandaag grotendeels een andere route waar zij waarschijnlijk best blij mee waren  doorlopen zonder al die particulieren op de weg die in de weg lopen. Over de helft van de route inmiddels dus op naar het laatste stuk Cuijk en dan weer de dijk op naar Mook, 1 heel groot feest in Cuijk overal podiums met muziek en versierd een gladde tijdelijke brug speciaal voor de lopers neergelegd tot 15.00 u daarna werd hij weer afgebroken door het leger want de scheepvaart moet gewoon door blijven gaan. Inmiddels was de zon gaan schijnen en werd het weer water drinken, handdoek nat maken en koelen maar , Na Mook kwamen de dorpen Molenhoek en Malden toen was het echt op naar de gladiolen 1 lang stuk naar Nijmegen en ook in Nijmegen zelf recht toe recht uit verdwalen was zelfs voor mij onmogelijk gemaakt. 5 km voor Nijmegen haakten alle militairen / groepen / politie af die gingen allemaal verzamelen en zich opfrissen voor de grote intocht met muziekkorpsen ed. De rest liep op de Via Gladiola tussen de mensenmassa door naar Nijmegen, wat een eind was dat zeg. dat was nog het moeilijkste naast de Waalbrug de eerste dag, je wilt gewoon doorlopen en de mensen langs de kant willen graag aandacht want zij staan daar ook niet voor niets. Paar patiënten van het Radboud lagen buiten op bed, zo triest jonge mensen waarvan je zag dat ze doodziek waren die jou aan het aanmoedigen waren.

Het Keizer Karelplein met in het midden een dansende politieman in zijn enthousiasme het stopteken maakte voor lopers dus wij stopten ook braaf maar mochten door lopen. Inmiddels had ik voor mijn gevoel al tig keer dit kilometer gelopen. De bocht om en nu proberen te zoeken waar Miriam is, tribune 8 achter het muziekkorps, Na drie roepen van Miriam zag ik haar eindelijk, even gestaan en op naar de finisch en het kruisje ophalen want daar heb ik natuurlijk al die maanden voor geoefend.

Na het afmelden kreeg ik het kruisje in een plastic zakje nog niet eens mooi in een doosje dat komt de volgende keer met kruisje met kroontje. Naar het gastgezin drinken douchen en weer naar Miriam om te kijken naar het binnen komen van de groepen. Iedereen liep nog redelijk feit maar de echte strompelaars komen pas tegen 17 uur, vandaag was de sluitingstijd al verschoven naar 18.00 en ik hoorde later dat het 18.30 was geworden door de regen. Tegen die tijd waren we op het station, terug naar huis met mijn bos gladiolen en het verdiende kruisje. volgend jaar weer? de eerste drie dagen zei ik ja nu moet ik er nog een nacht overslapen, deze dag was de moeilijkste van de vier.