1. Bad Bentheim- Oldenzaal, Graafschap Bentheim

Vroeg gestart maar helaas had de internationale trein veel vertraging, eerst vertraagde stoptrein voor zich en daarna last van overgangen die niet door de vorst dicht konden. Met ruim 20 min kwam de trein aan in Bad Bentheim, daar op zoek naar de uitcheckpaaltjes helaas niet kunnen vinden terwijl de conducteur afgelopen weekend nog had gemeld dat deze er wel waren. 

Dan maar aan de wandel, het was een kleine wereld gevroren en mist, door het park naar de Brucht gemaakt van gelige steen,  de Bentheimer zandsteen ook is Bad Bentheim bekend van de geneeskrachtige baden maar die ben ik niet tegengekomen, met de trappen naar de Brucht alleen zo jammer van de mist, even snel rondgekeken maar er moest verder entreegeld betaald worden dus dat maar overgeslagen, het bij standbeeld van Bismarck de Wilhelstrasse op, het lijkt een vlak stukje maar er liggen aardig wat heuveltjes en het is bosrijk gebied. Door de bossen naar Gildehaus, de markering was super duidelijk, daar kunnen Nederlanders nog iets van leren. Vandaag niet 1 X verkeerd gelopen, bewonderingswaardig. In Gildehuis even een rondje op de Joodse begraafplaats gelopen, ik had verwacht dat deze de oorlog niet zou overleven maar gelukkig ongeschonden, ook liggen er mensen begraven die ver naar de oorlog zijn gestorven. Bij de kerk stond ook een waterput die begin 20e eeuw gegraven was, 24 meter diep, de inwoners werden bergbewoners genoemd vlg het toegevoegd bordje. Ook de kerk en later de molen waren gebouwd met Bentheimer steen, alleen jammer dat alle cafés / ijstenten ed gesloten waren overal vlg boekje kop en schotel maar dicht. Nu ging het richting Nedeland de route was afwisselend bos / veldweg wel veel verharde wegen zonder asfalt. Ook kwam ik nog een schoorsteenveger met hoge hoed op, gelukkig wilde hij voor mij op de foto, hij vertelde dat alle schoonvegers in Duitsland nog het  tradionele kostuum dragen. Op een gegeven  moment kwam de grens in zicht, een houten brug over de Dintel, nu maar hopen dat er in Nedeland meer open is om iets te drinken. Regelmatig kwam ik het dorp Losser tegen op de bordjes, ooit kwam hier een voorouder vandaan. Ook hier waren het veel bospaden en fietspaden, ik had wel meer dan in het westen het gevoel van Marskramer, vaak gingen de paden naar afgelegen boerderijen met veel blaffende honden. Soms liep het  pad raar dat ik met het boekje in mijn hand controleerde of ik goed liep. Bij Oldenzaal kwamen ook de grote grondbezitters in beeld, uitgestrekte productiebossen, grote huizen. Vanuit zo'n bos liep ik zo Oldenzaal binnen op zoek naar station, eindelijk uitcheckpaaltjes maar helaas zo simpel is toch niet dan maar via site proberen mijn geld terug te krijgen. Na minuutje of 10 kwam het buurtbusje dat langs het hotel kwam, gelukkig geen 20 min lopen zoals de week hiervoor. 

Nu een lekkere warme maaltijd danvroeg mijn bed in om uit toerusten voor morgen, de wekker gaat weer vroeg want ook al staat er niet zo'n lange etappe op het programma de reis terug is wel lang helaas.